انرژی هسته‌ای و علوم اقتدار آفرین و ضرورت نگاه استراتژیک به آن
انرژی هسته‌ای و علوم اقتدار آفرین و ضرورت نگاه استراتژیک به آن

ضرورت تغییر سطح مدیریت مسائل راهبردی انرژی هسته‌ای به عنوان یکی از ارکان اقتدار آفرین جمهوری اسلامی ایران محسوب می‌شود. ارکان اقتدار آفرین بایستی در سطوح استراتژیک، مدیریت و راهبری شود. اینکه این مسائل در هر دوره مستمسک و بازیچه سلایق گروه‌های سیاسی قرار بگیرد، مانع از تحقق اهداف آن می‌شود. شهادت محسن فخری زاده […]

ضرورت تغییر سطح مدیریت مسائل راهبردی

انرژی هسته‌ای به عنوان یکی از ارکان اقتدار آفرین جمهوری اسلامی ایران محسوب می‌شود. ارکان اقتدار آفرین بایستی در سطوح استراتژیک، مدیریت و راهبری شود. اینکه این مسائل در هر دوره مستمسک و بازیچه سلایق گروه‌های سیاسی قرار بگیرد، مانع از تحقق اهداف آن می‌شود. شهادت محسن فخری زاده حقیقت فراموش شده‌ای را دوباره زنده کرد. انرژی هسته‌ای حقیقتی است که برجام سال‌هاست که بر آن مهر فراموشی زده است و متولیان آن نیز بر فراموشی آن اصرار می‌ورزند. موضوعی است که سالهاست ملعبه دست عده‌ای است و نتایج آن چیزی جز سرخوردگی، پسرفت و عقب ماندگی نبوده است. برای برون رفت از این مشکل بایستی یکبار برای همیشه سطوح مدیریتی در موضوعات کلان و راهبردی و اقتدار آفرین همچون انرژی هسته‌ای روشن شود.

مسائل راهبردی کدامند؟

مسائل راهبردی که شاید از آن به مسائل استراتژیک هم یاد شود مجموعه اهداف کلان یک مجموعه است که برای رسیدن به هدف‌های بزرگ تر طراحی می‌شود. بعضی اهداف صرفاً جنبه تکنیکی و تاکتیکی دارد. این گونه اهداف عموماً اهدافی اجرایی و مدیریتی محسوب می‌شوند. کارکرد دولت یا قوه مجریه بایستی در حوزه تکنیک و تاکتیک باشد و باید مسائل اجرایی کشور را مدیریت کنند. اهدافی همچون کشاورزی و دامپروری، اقتصاد، صنعت و مدیریت و تجارت.

مسائل استراتژیک اهدافی بزرگ تر از مسائل تاکتیکی است. من باب مثال موضوع امنیت ملی، یا موضوعاتی همچون هوا و فضا و یا همین انرژی هسته‌ای. این موضوعات باید از دایره قدرت و اختیار دولت ها خارج شود. چرا؟ دولت‌ها که عمدتاً برآمده از حزب‌ها و جریانات سیاسی هستند، برنامه‌ای ۴ ساله و نهایتاً ۸ ساله دارند اما مسائل استراتژیک را باید با افقی ۵۰ ساله نگریست. دولت‌ها پس از گذشت دوره خود هرگز مسئولیت اشتباهات خود را نپذیرفته و نمی‌پذیرند و سازوکاری هم برای آن وجود ندارد. اهداف استراتژیک با امنیت و آینده ما و فرزندان ما گره خورده است و نبایستی به جهل یا اغراض برخی به فرطه نابودی کشیده شود.

همانطور که پیشتر در بحث امنیت پایدار جمهوری اسلامی و موشک‌هایی که برای قرن‌ها ایران را حراست خواهد کرد گفته شد انرژی هسته‌ای نیز یک موضوع کلان و استراتژیک می‌باشد که مایه اقتدار جمهوری اسلامی است و نباید به آن صرفاً نگاهی تاکتیکی داشت.

اهداف راهبردی و دوره تدبیر

 در هشت سال دوره تدبیر معاونت سازمان هوا و فضا از زیر مجموعه ریاست جمهوری به زیر مجموعه وزارت ارتباطات تقلیل یافت و عملاً به حالت نیمه تعطیل در ‌آمد. چند سال بعد خبر از خروج دانشمندان هوا و فضا از کشور و مهاجرت آنها به امارات متحده عربی در جراید منتشر شد. چند سال بعد در سال ۹۹ خبر پرتاب اولین ماهواره اماراتی منتشر شد. در این دوره صنعت هواپیما سازی تعطیل شد و چند سال بعد خبر ساخت اولین هواپیمای سعودی منتشر شد. عربستان سعودی در حال تکمیل پروژه اتمی خود و دست یابی به بمب اتم است و ما هنوز اندر خم کوچه‌های بمب بست برجام و FATF و اینستکس و پروتکل الحاقی هستیم.

انرژی هسته‌ای، یک بار برای همیشه

دکتر فریدون عباسی نماینده مجلس و رئیس سابق سازمان انرژی اتمی و یکی از مقاصد ترور و از شهدای زنده هسته‌ای شنبه ۸ آبان در برنامه زنده تلویزیونی اذعان داشت که یک بار برای همیشه بایستی عقلای جامعه دور هم جمع شوند و برای مسائل راهبردی کشور تصمیم جدی بگیرند. او می‌گوید که نباید مسائل راهبردی کشور ملعبه‌ای در دست دولت‌ها باشد. چه آنان که در گذشته می‌گفتند قطار هسته‌ای بی ترمز است و چه ‌آنانی که اکنون به تعطیلی آن می‌نازند.

او که به عنوان یکی از پدران صنعت هسته‌ای کشور مطرح می‌باشد معتقد است که بایستی مسائل راهبردی از دسترس دولت‌ها خارج شود. دولت‌ها برای جلب و جذب سرمایه اجتماعی مسائل راهبردی جمهوری اسلامی را ملعبه دست خود قرار می‌دهند.

عده‌ای در سال ۹۲ با شعار معیشت-تحریم-سانتریفیوژ بر قلب هسته‌ای ما بتن ریختن و قطار علم و صنعت ما را برای چند سال به عقب انداختند و دانشمندان و دانشجویان ما را سرخورده کردند. آنان برای اثبات تخیلات واهی خود بر جهل خود ایستادند و اما مسئولیت شکست‌ها را هرگز نپذیرفتن و نخواهند پذیرفت و گویا مطالبه‌گری هم برای آن وجود ندارد.

در ادامه با وب سایت رزمندگان همراه باشید

انرژی هسته‌ای، سازمان‌های بین المللی و استانداردهای دوگانه

سازمان‌های بین المللی که استاندارد دو گانه در برخورد با کشورها دارند. عربستان و اسرائیل و هند و پاکستان و آمریکا و روسیه را شایسته بمب اتم می‌دانند و ایران را به بهانه واهی قصد داشتن بمب اتم، محدود و محصور و تهدید و تحدید و تحریم می‌نماید. آبی قرار نیست از پیوستن به کنوانسیون‌ها برای ما گرم شود، اشتباه محض است که خود را متعهد آنها بدانیم. واقعاً چرا ما باید به کسانی تضمین بدهیم که خود بمب اتم دارند. واقعاً چرا محدودیت‌های این تعهدات را باید پذیرفت.

مذاکرات با آمریکا و غرب یک تجربه بزرگ برای ملت ایران بود که سر مسائل راهبردی کشور نباید معالمه کرد و آنرا همچون یک اسباب بازی دست کودکان در حال تاتی قرار داد که ممکن است هر آزمون و خطایی را بر روی آن اعمال نماید

خون شهید فخری موضوع فراموش شده‌ای را دوباره برای ملت ایران زنده کرد و آن موضوع مهم انرژی هسته‌ای است. برای آنکه خون این شهیدان پایمال نشود نه تنها باید از برجام و پروتکل و الحاقی و مابقی متعلقات خارج شویم بلکه باید سطوح مدیریتی آنرا ارتقا دهیم.