پس از یأس دشمن از تسخیر اهواز ، صدام سخت به فتح سوسنگرد دل بسته بود تا رویای قادسیه را تکمیل کند و برای دومین بار به آن شهر مظلوم حمله کرد و سه روز تانک های او شهر را در محاصره گرفتند و روز سوم تعدادی از آنها توانستند به داخل شهر راه یابند .
دکتر چمران که از محاصره تعدادی از یاران و رزمندگان شجاع خود در آن شهر سخت برآشفته بود ، با فشار و تلاش فراوان خود آیت الله خامنه ای ، ارتش را آماده ساخت که برای اولین بار دست به یک حمله خطرناک و حماسه آفرین و نابرابر بزند و خود نیز نیروهای مردمی و سپاه پاسداران را در کنار ارتش سازماندهی کرد و با نظمی نو و شیوه ای جدید از جانب جاده اهواز ـ سوسنگرد به دشمن یورش بردند . شهید مصطفی چمران پیشاپیش یارانش ، به شوق کمک و دیدار برادران محاصره شده در سوسنگرد ، به سوی این شهر می شتافت که در محاصره تانکهای دشمن قرار گرفت.
شهید مصطفی چمران سایر رزمندگان را به سوی دیگری فرستاد تا نجات یابند و خود را به حلقه محاصره دشمن انداخت ؛ چون آنجا خطر بیشتر بود و او همیشه به دامان خطر فرو می رفت . در این هنگام بود که نبرد سختی درگرفت ؛ نیروهای کماندوی دشمن از پشت تانک ها به او حمله کردند و او همچون شیری در میدان ،در مصاف با دشمن متجاوز ،از نقطه ای به نقطه ای دیگر و از سنگری به سنگری دیگر می رفت.
کماندوهای دشمن او را زیر رگبار گلوله خود گرفته بودند ،تانک ها به سوی او تیراندازی می کردند و او شجاعانه بدون هراس از انبوه دشمن و آتش شدید آنها سریع ،چابک ، برافروخته و شادان از شوق شهادت در رکاب حسین (ع) و راه حسین (ع) در روز قبل از تاسوعا ، به آتش آنها پاسخ گفته و هر لحظه سنگر خود را تغییر می داد . در همین اثناء همرزم باوفایش به شهادت رسید و او یک تنه به نبرد حسین گونه خود ادامه می داد و به سوی دشمن حمله می برد.
هرچه تنور جنگ گرمتر می شد و آتش حمله بیشتر زبانه می کشید ،چهره ملکوتی او ،این مرد راستین خدا و سرباز حسین (ع) گلگون تر و شوق شهادتش افزونتر می شد تا آنکه در حین « رقص چنین میانه میدان » از دو قسمت پای چپ زخمی شد . خون گرم او با خاک کربلای خوزستان در هم آمیخت و نقشی زیبا از شجاعت و عشق به شهادت خالصانه در راه خدا آفرید و هنوز هم گرمی قطرات خون او گرمی بخش رزمندگان باوفای اسلام و سرخی خونش الهام بخش پیروزی نهایی و بزرگ آنان است .
با پای زخمی بر یک کامیون عراقی حمله برد . سربازان صدام از یورش این شیر میدان گریخته و او به کمک جوان چابک دیگری که خود را به مهلکه رسانده بود ، به داخل کامیون نشست و با لبانی متبسم ، دیگران را نوید پیروزی می داد .
خبر زخمی شدن سردار پر افتخار اسلام ،در نزدیک دروازه سوسنگرد ، شور و هیجانی آمیخته با خشم و اراده و شجاعت در یاران او و سایر رزمندگان افکند که بی محابا به پیش تاختند و شهر قهرمان و مظلوم سوسنگرد و جان چند صد تن رزمنده مومن را از چنگال صدامیان نجات بخشیدند . دکتر چمران با همان کامیون خود را به بیمارستانی دراهواز رسانید و بستری شد ،اما بیش از یک شب در بیمارستان نماند و بعد از آن به مقر ستاد جنگهای نامنظم رفت و دوباره با پای زخمی و دردمند به ارشاد یاران وفادار خود پرداخت.
جالب اینجا بود که در همان شبی که در بیمارستان بستری بود ،جلسه مشورتی فرماندهان نظامی ( تیمسار شهید فلاحی ، فرمانده لشگر ۹۲ ،شهید کلاهدوز ، مسئولین سپاه و سرهنگ محمد سلیمی که رئیس ستاد او بود ) استاندار خوزستان و نماینده امام در سپاه پاسداران ( شهید محلاتی ) در کنار تخت او در بیمارستان تشکیل شد و در همان حال و همان شب پیشنهاد حمله به ارتفاعات الله اکبر را مطرح کرد .
