پس از پیروزی انقلاب اسلامی شهید خدمات عام‌المنفعه را در رسیدگی به محرومان ادامه داد. حدود آبان سال ١٣۵٨ ه.ش با کمک امدادگران دوره دیده کمیته، آسایشگاه معلولان انقلاب دروس را تأسیس کرد. تا سال ١٣۵٨ کار دولتی را به صورت استخدام نپذیرفت. اما دراین سال با سابقه‌هایی که در خدمت به معلولان داشت، به عنوان مدیرکل توانبخشی وزارت بهداری انتخاب شد.
بعد از آشنایی با پراکندگی سازمان‌های رفاهی و توانبخشی کشور و نبود هماهنگی و کارآیی برنامه آن‌ها، با کمک و همفکری شهید سید محمد باقر لواسانی و برخی دیگر ، لایحه تشکیل سازمان بهزیستی کشور را به شورای انقلاب پیشنهاد و با پی‌گیری شبانه‌روزی به کار سازمان‌دهی تشکیلات و بودجه و برنامه‌ریزی سازمان پرداخت. او سرانجام در کابینه شهید رجائی به عنوان وزیر مشاور و سرپرست سازمان بهزیستی کشور انتخاب شد و تا آخرین لحظه عمر شریف خود مشغول خدمت در این سنگر بود.
شهید دکتر فیاض بخش با مطالعه دقیق به این نتیجه رسیده بود که رسیدگی به بیش از ۴ میلیون معلول و محروم جامعه ایران و حمایت از محرومان جهان امر عادی نیست که دولت به تنهایی قادر به انجام آن باشد. بر این اساس در تنظیم لایحه تشکیل سازمان بهزیستی، مشارکت کامل مردم را در نظر گرفته بود و همواره توصیه و سفارش می‌نمود که به داوطلبان اهمیت بدهید و اگر متوجه می‌شد که داوطلبی اعلام آمادگی نموده ولی از او استفاده کامل نشده می‌رنجید.
او خود را نماینده معلولان و مجروحان می‌دانست و در هیأت دولت و مجلس شورای اسلامی و انقلاب فرهنگی و دیگر مجامع و حتی در جلسات خانوادگی به شرح موقعیت و وضعیت معلولان و مجروحان پرداخته و از حقوق آنان دفاع و امکانات موجود را برای حمایت از آنان بسیج می‌نمود . او همواره می‌گفت: “معلولان و مجروحان برای این مرا وزیر کردند که بتوانم در این مجالس شرکت نموده و صدای آنان را به دیگران برسانم”.
