شهید سلیمی متولد سال ۱۳۱۷ و اهل جهرم بود . تحصیلات ابتدایی و متوسطه خود را در شهر جهرم به پایان رسانید و مبارزه را از سال ۳۲ شروع کرد . علاقه زیادی به تحصیل داشت ولی چون بار مسئولیت سنگین خانواده را بر دوش داشت به دانشسرای مقدماتی در دورترین نقطه لار رفت و با وجود آن که از نظر رفاهی بسیار در مضیقه بود ، دیپلمش را گرفت و به معلمی پرداخت .
در تظاهرات معلمان و اعتصابات معلمان (به رهبری شهید دکتر خانعلی) شرکت نمود و در همین رابطه از طرف ساواک به «دزفول» تبعید شد و او مجبور بود در سال هایی سخت برای ادامه تحصیل در دانشگاه «تهران» هر هفته سه روز به «تهران» بیاید. او درگیری‌های بسیاری با حکومت ستمشاهی داشت. ساواک ضمن حمله به خانه شهید «سلیمی» او را دستگیر و روانه زندان ساخت و سه ماه در زندان بود. او دوست همرزمش شهید «حسن ابراری» را در همین جریانات از دست داد. شهید «سلیمی» مبارزات سیاسی خودرا همراه با گروه «رجایی و دستغیب و دکتر اسدی لاری» ادامه داد.
درسالی که دخترخاله شهید «سلیمی» در پاریس شهید می‌شود و او برای گرفتن جنازه‌اش به پاریس می‌رود، توفیق دیدار امام را می‌یابد. اودر این باره می‌گوید:« وقتی امام را دیدم، روحیه دیگری گرفتم و در دیدار با امام هنگام دست دادن، امام پرسیدند: تو چرا دستت اینقدر سرد است؟ گفتم: قلب گرم شما، وجودم را گرم می‌کند.
شهید سلیمی جهرمی ۲۳ سال سابقه در آموزش و پرورش داشت . بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ایران قریب یک سال مدیر کل آموزش و پرورش تهران بود و بعد از آن حدود ۱۰ ماه هم معاونت وزیر آموزش و پرورش و ریاست سازمان پژوهش و برنامه ریزی را به عهده داشت . وی در تاریخ ۲۵/۱/۱۳۶۰ طی حکمی از سوی محمدعلی رجایی نخست وزیر به سمت دبیر کل سازمان امور اداری و استخدامی کشور منصوب شد .
