شهید موسی درویشی در تاریخ ۶ اردیبهشت ماه سال ۱۳۰۸ در روستای نخل ابراهیمی از توابع شهرستان میناب در یک خانواده مذهبی ، با ایمان و با تقوا چشم به جهان گشود. شهید درویشی تا سوم ابتدایی درس خواند و به دلیل محرومیت‌ها و مشکلات زندگی مجوبر بود همپای پدر در کار کشاورزی همراه باشد.
شهید درویشی ۱۶ ساله بود که پدرش از دنیا رفت ومسوولیت خانواده و تامین معاش آن‌ها را برعهده داشت. وی سال ۱۳۲۷ در معدن خاک سرخ هرمز مشغول به کار شد و از این راه واسطه اصلی میان روحانیت مبارز وانقلابی با مردم این جزیره بود.
منزل شهید دوریشی در آن سال‌ها نیز پناهگاه امنی برای مبارزان و انقلابیونی بود که به استان هرمزگان برای تبلغ بر ضد رژیم پهلوی سفر می‌کردند یا تبعید می‌شدند.
این جوان انقلابی جزیره هرمز سال ۱۳۴۲ به مبارزه مخفی خود بر ضد رژیم پهلوی ادامه داد تا اینکه در سال ۱۳۴۹ به علت مخالفت با رژیم و حمایت از طبقه محروم و مستضعف به تهران تبعید شد اما در تبعید با نیروهای انقلابی در تهران و قم ارتباط برقرار کرد.
شهیدان محمد و علی گلزاری، موسی آزموده، احمد اوج هرمزی، جعفر پاینده، ابراهیم غلامزاده، علی جمالی، احمد هرمزی، احمد صالحی، محمد ملاح، محمد رییسی و قنبر قنبر نژاد همپای او و از شاگردان انقلابی وی در سال‌های فعالیت‌های انقلابی محسوب می‌شدند.
پس از تشکیل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی وارد این نهاد انقلابی شد و سرپرستی واحد عملیات دریایی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی هرمز را عهده دار شد.
شهید درویشی در سال ۵۹ با حمله رژیم بعثی عراق به کشور از پای ننشست و در این مسیر قدم گذاشت و دربسیج دریانوردان وملوانان هرمز واستان هرمزگان در راستای خدمات دریایی در جبهه‌های نبرد نقش موثری ایفا کرد.
این رزمنده دفاع مقدس سرانجام هشتم اسفند سال ۶۲ در شط علی جزیره مجنون عراق بر اثر اصابت راکت هواپیما به قایق و سوختگی به شهادت رسید و مزار وی در جزیره هرمز قرار دارد.
پرونده عملکرد دوران زندگیمان را به همراه خواهیم برد و درمحکمه رسیدگی به اعمال متوقف خواهیم شد. خوش به حال کسانی که کارت شناسایی شهادت در راه خدا بدست گرفته و با پیکر پاره پاره که همان کارت شناسائی آن‌هاست در پیشگاه خدای خود حضور یابند و خوش بحال کسانی که تا آخرین عمرخود امام -خمینی(ره)- و اسلام را تنها نگذارند. برای خدا از اسلام دفاع نمایند، برادران و خواهران دست‌آوردهای انقلاب اسلامی ثمره خون شهداست و اذز آن تا پای جان نگهداری کنید.
این شهید دفاع مقدس در ادامه وصیت‌نامه سفارش کرده است: جبهه‌ها را و پشت جبهه‌ها را رها نکنید و لحظه‌ای به دشمن فرصت نفس تازه کردن ندهید.
این رزمنده دفاع مقدس سرانجام هشتم اسفند سال ۶۲ در “شط علی جزیره مجنون عراق” بر اثر اصابت راکت هواپیما به قایق و سوختگی به شهادت رسید و مزار وی در جزیره هرمز قرار دارد.
