وزیر پست و تلگراف و تلفن

شهید محمود قندی در سال ۱۳۲۳ در خانواده ای مذهبی در تهران متولد شد . تحصیلات ابتدایی رادر دبستان محمدی و تحصیلات متوسطه را در دبیرستان علوی در سال ۱۳۴۱ به پایان رسانید ، او یکی از بهترین شاگردان این دبیرستان به شمار می رفت .

استاد روزبه ( یکی از بنیانگذاران دبیرستان علوی ) همیشه می فرمود : من دو امید در علوی دارم که یکی از آنها قندی است ، شهید قندی کلیه سالهای دبیرستان را با رتبه اول به پایان رسانده بود و دیپلم خود را با معدل ۸۰/۱۹ گرفت . دوره فوق لیسان مهندسی الکترومکانیک را در دانشگاه تهران در سال ۱۳۴۵ به پایان رسانید و سپس برای ادامه تحصیل به دنبال نمودن مراتب عالی این رشته در ایران ، به سفارش مربیان خویش عازم آمریکا شد و چون همیشه شاگرد اول بود ، مخارج او از سوی دانشگاه تأمین می شد .

در سال ۱۳۵۰ شهید قندی درجه دکترای خود را با بالاترین نمره دانشگاه (۹۴/۳ ) در رشته برق و الکترونیک گرفت ، پس از مراجعت به ایران در سال ۵۰ ، شروع به تدریس در دانشکده فنی دانشگاه تهران و دانشکده مخابرات کرد ،‌شهید قندی دارای همسر و چهار فرزند است. در زمان اوج گیری انقلاب اسلامی ، شهیدمحمود قندی به همراه دو دوست خویش به جهت پخش اعلامیه امام به زندان افتاد . پس از پیروزی انقلاب به سمت ریاست دانشکده مخابرات و سپس از طرف شورای انقلاب به وزارت پست و تلگراف و تلفن منصوب شد .

شهید قندی فعالیت های اسلامی ـ سیاسی خود را در کتابخانه اسلامی دانشکده فنی آغاز کرد در آمریکا نیز این فعالیت ها را ادامه داد و یکی از افراد موسس انجمن اسلامی دانشجویان آمریکا و کانادا بود ، در همان سالها به همراه شهید چمران و چند تن دیگر یاران اساسنامه انجمن را نوشتند ، قبل از پیروزی انقلاب در امر تکثیر و پخش و توزیع اعلامیه فعالیت زیادی را به همراه دیگر دوستانش داشت . پس از پیروزی انقلاب در تأسیس جامعه اسلامی دانشگاهیان فعالیت مؤثری داشت .

شهید قندی یکی از شاگردان استاد علامه طباطبایی ( صاحب تفسیر المیزان ) بود . وی در فلسفه نزد استاد شهید مطهری درس می گرفت ، ابتدا این کلاس ها در مدرسه مروی و پس از محدودیت های رژیم برای این قبیل کلاسها ، در منزل استاد مطهری تشکیل می شد ، خانم استاد شهیدمطهری می گوید که : استاد شهید فقط از دو شاگرد تعریف می کرد و به آن دو امید فراوان داشت که شاید در دروس فلسفه و فقهی ستارگانی در جهان اسلامی باشند که یکی از آنها شهید قندی بود زیرا شهید قندی از پراستعدادترین شاگردان استاد به شمار می رفت ، قندی از محضر شهید مظلوم دکتر بهشتی نیز استفاده های بسیار برده بود .

به توصیه دیگر اساتیدش او نزد یکی از مجتهدین بسیار آگاه تهران شروع به خواندن درس فقه و اصول کرد . در این کلاس نیز همچون کلیه مکان هایی که قندی درس داده و یا درس خوانده بود استعدادش همه اساتید فن را خیره ساخته بود .

در اخلاق و صفات قندی از دوستان او سخن بسیار شنیده ایم که او هرگز حاضر به تضعیف یک ارگان و یا شخصی که برای اسلام زحمت کشیده بود ،‌نبود . همیشه پشتیبان قاطع و محکم روحانیت بود .

در مورد اخلاق اسلامی او ، دوستانش بارها از او شنیده بودند که گفت اگر بر حساب وظیفه شرعی و احساس مسئولیت نبود ، بارها از این کار دست کشیده و به دنبال دروس فقهی و فلسفی می رفتم و همواره یکی از آرزوهای او رفتن به حوزه علمیه قم و ادامه دروس دینی بود . در روزهای آخر پس از شهادت دکتر چمران که یکی از دوستان نزدیک او بود ، روحیه قندی بسیار تغییر کرد و بارها از خاطراتش با شهید مصطفی چمران برای یارانش نقل می کرد ، حتی روز دوم شهادت چمران به همسرش گفته بود که دلم برای چمران تنگ شده است . در یکی از سخنرانی های آخرینش در مورد شهادت دکتر چمران گفته بود که : شهادت فیض عظیمی است و نصیب هر کسی نمی شود .

شهید قندی در آخرین ساعات زندگی قبل از شرکت در جلسه حزب جمهوری اسلامی به کلاس درس فقه رفته بود .

شهید قندی از نظر مراتب فقهی به دروس خارج رسیده بود ، او پس از اتمام کلاس به سوی محل حزب جمهوری اسلامی رفته و در آنجا به فیض عظیم شهادت که همیشه آرزوی او و همسرش بود نایل شد . شهادت او برای دانشگاهیان مسلمان ، روحانیت مبارز ایران و یاران قدیمی اش ضایعه ای بسیار بزرگ بود و به گفته یکی از استادان او ۳۰ سال روی این شهید کار شده بود و حال ۳۰ سال دیگر باید استادانی چون روزبه ، مطهری ، بهشتی و … کار کنند تا قندی دیگری ساخته شود .